Goese Sas

Donderdagochtend in alle vroegte (03.30u!!) is de Carelbi voor de Vlissingse boulevard gesignaleerd. Helaas iets te vroeg voor onze majorettes en fanfare, maar na een dutje in Middelburg was er dan toch een welkomscomité. Anton lag bijna voor z'n eigen deur te slapen. 's Middags het Veerse Meer overgevaren en een afmeerplaatsje gezocht aan de lange steiger bij 't Sas- het doel is voorlopig bereikt: de Carelbi van Prevesa naar Goes varen. En thuis wachtten nog meer verrassingen: Marleen en Falco zijn allebei voor hun middelbare schoolexamen geslaagd!

Nauw van Calais

Dungeness aan bakboord- zo mooi als op de foto hiernaast ziet dat er niet uit. Dit ligt op een uiterst zuid-oostelijk puntje van Engeland. Een grote kerncentrale op een kale pier, en de zee die zich hier langs perst. De naam doet me ook erg denken aan dungeon- kerker dus- waar je ook niet in terecht wil komen.
Zijn ze nu niet vreselijk afgedreven? Nee hoor, dit ligt gewoon toevallig recht op koers, tegenover Boulogne-sur-Mer, met daar zo'n 30 km Nauw van Calais tussen.
Maar de sfeer is goed, en de mannen varen in straf tempo verder. De weersomstandigheden zijn prima; een knoop of 15-20 op de spiegel.

Guernsey

De reis verloopt tot nu toe erg voorspoedig: Vanaf zaterdagavond stond er een stevige zuidwestenwind, en in 46 uur hebben ze Brest bereikt. Jan Willem zag wel wat pips rond z'n neus, maar met het zicht op Bretagne pakte hij toch weer z'n camera om het één en ander vast te leggen. Hier is het water maar ondiep, en de getijstroming heel goed te voelen, wel bijna 5 knopen tegen. De wind viel weg, mist kwam op, en op de motor ging het maar traag vooruit. Inmiddels zijn ze alweer ten noorden van Guernsey aangekomen. De zee ligt er als een spiegeltje bij, en de bemanning is ciabattabroodjes gaan bakken! Ik denk dat de vissen nu alleen al op de lucht afkomen en ze maar weer snel een hengeltje uit moeten zetten, zodat ze vanavond een vers visje voor het diner op tafel kunnen zetten.

Driemaal is scheepsrecht

Een gezegde uit vroegere tijden, maar nog steeds toepasbaar: wanneer iets twee keer niet gelukt is, dan lukt het de derde keer meestal wel.
Dus Peter is voor de derde keer vol goede moed onderweg om de Golf van Biscaye over te steken. De weersomstandigheden lijken dit keer optimaal: wind vanuit noordwest, draaiend naar zuidwest.
De crew bestaat dit keer uit: captain Peter natuurlijk, broer Anton en vriend Jan Willem. Ook een soort drie eenheid dus. Ze zijn vanmiddag met twee uur vertraging vanuit Schiphol vertrokken. Boodschappen doen, diesel bijvullen, de boot vaarklaar maken, en gaan.
Het laatste bericht om 7 uur was dat ze de baai bij A Coruña uitvoeren met 8-10 knoopjes wind uit het noordwesten. Zodra ze de baai uit zijn gaan ze halve wind varen, en koers zetten naar Brest. De oceaan ziet er rustig uit, dat wordt varen met een knik in de schoot, top dus.
Foto's kan ik er dit keer niet bijvoegen, want ikzelf blijf thuis; teveel verplichtingen komende week.

Heen en weer

Poppulupee, dat viel niet mee!

Woensdag uit A Coruña vertrokken met een NO 6-7 op de neus. Dat werd dus hoog aan de wind varen met punten en dalen. Binnen de kortste keren draait je maag daar van om. Er zijn mensen die honderden euro's betalen om met een ontgiftingskuur met sapjes enzovoort weer helemaal clean proberen te worden. Nou wij weten iets véél beters: probeer met een zeilboot de Golf van Biscaye over te steken met flinke tegenwind, succes verzekerd.

Na anderhalve dag ploeteren zijn we dus weer omgedraaid, en met de zeilen uitgeboomd teruggevaren.

Iedereen blij, want er kwam geen hapje of slokje meer binnen, en we werden steeds slapper.

De missie wordt gewoon later vervolgd, als de wind wel goed staat.

Gelukkig was onze box in  A Coruña nog vrij, en de havenmeesters zagen ons graag komen.

De vissen wilden wederom niet bijten. Zelfs met een fantastisch nieuw gefabriekte duiker hielden ze ons gewoon niet bij.