Hijsen maar...

Lang niets van ons gehoord, maar daar zijn we weer!
Afgelopen zomer hebben we Carelbi nog beter leren kennen op de Zeeuwse wateren. Het is een fantastisch schip, maar het draagt de sporen van 23 jaar intensief gebruik. Dus is het de hoogste tijd om haar eens flink onder handen te nemen. Peter heeft een klussenlijst voor de komende winter in de loods in Yerseke. Iedereen is uitgenodigd om een geweldig schuurfeest mee te maken. Van alles eraf, schuren, plamuren, lakken... ik weet nu al niet meer hoe het ooit weer goed moet komen, het ziet er vreselijk uit. Met een mondkapje op in overall op de steiger enge capriolen uithalen en eindeloos schuren...

Goese Sas

Donderdagochtend in alle vroegte (03.30u!!) is de Carelbi voor de Vlissingse boulevard gesignaleerd. Helaas iets te vroeg voor onze majorettes en fanfare, maar na een dutje in Middelburg was er dan toch een welkomscomité. Anton lag bijna voor z'n eigen deur te slapen. 's Middags het Veerse Meer overgevaren en een afmeerplaatsje gezocht aan de lange steiger bij 't Sas- het doel is voorlopig bereikt: de Carelbi van Prevesa naar Goes varen. En thuis wachtten nog meer verrassingen: Marleen en Falco zijn allebei voor hun middelbare schoolexamen geslaagd!

Nauw van Calais

Dungeness aan bakboord- zo mooi als op de foto hiernaast ziet dat er niet uit. Dit ligt op een uiterst zuid-oostelijk puntje van Engeland. Een grote kerncentrale op een kale pier, en de zee die zich hier langs perst. De naam doet me ook erg denken aan dungeon- kerker dus- waar je ook niet in terecht wil komen.
Zijn ze nu niet vreselijk afgedreven? Nee hoor, dit ligt gewoon toevallig recht op koers, tegenover Boulogne-sur-Mer, met daar zo'n 30 km Nauw van Calais tussen.
Maar de sfeer is goed, en de mannen varen in straf tempo verder. De weersomstandigheden zijn prima; een knoop of 15-20 op de spiegel.

Guernsey

De reis verloopt tot nu toe erg voorspoedig: Vanaf zaterdagavond stond er een stevige zuidwestenwind, en in 46 uur hebben ze Brest bereikt. Jan Willem zag wel wat pips rond z'n neus, maar met het zicht op Bretagne pakte hij toch weer z'n camera om het één en ander vast te leggen. Hier is het water maar ondiep, en de getijstroming heel goed te voelen, wel bijna 5 knopen tegen. De wind viel weg, mist kwam op, en op de motor ging het maar traag vooruit. Inmiddels zijn ze alweer ten noorden van Guernsey aangekomen. De zee ligt er als een spiegeltje bij, en de bemanning is ciabattabroodjes gaan bakken! Ik denk dat de vissen nu alleen al op de lucht afkomen en ze maar weer snel een hengeltje uit moeten zetten, zodat ze vanavond een vers visje voor het diner op tafel kunnen zetten.

Driemaal is scheepsrecht

Een gezegde uit vroegere tijden, maar nog steeds toepasbaar: wanneer iets twee keer niet gelukt is, dan lukt het de derde keer meestal wel.
Dus Peter is voor de derde keer vol goede moed onderweg om de Golf van Biscaye over te steken. De weersomstandigheden lijken dit keer optimaal: wind vanuit noordwest, draaiend naar zuidwest.
De crew bestaat dit keer uit: captain Peter natuurlijk, broer Anton en vriend Jan Willem. Ook een soort drie eenheid dus. Ze zijn vanmiddag met twee uur vertraging vanuit Schiphol vertrokken. Boodschappen doen, diesel bijvullen, de boot vaarklaar maken, en gaan.
Het laatste bericht om 7 uur was dat ze de baai bij A Coruña uitvoeren met 8-10 knoopjes wind uit het noordwesten. Zodra ze de baai uit zijn gaan ze halve wind varen, en koers zetten naar Brest. De oceaan ziet er rustig uit, dat wordt varen met een knik in de schoot, top dus.
Foto's kan ik er dit keer niet bijvoegen, want ikzelf blijf thuis; teveel verplichtingen komende week.

Heen en weer

Poppulupee, dat viel niet mee!

Woensdag uit A Coruña vertrokken met een NO 6-7 op de neus. Dat werd dus hoog aan de wind varen met punten en dalen. Binnen de kortste keren draait je maag daar van om. Er zijn mensen die honderden euro's betalen om met een ontgiftingskuur met sapjes enzovoort weer helemaal clean proberen te worden. Nou wij weten iets véél beters: probeer met een zeilboot de Golf van Biscaye over te steken met flinke tegenwind, succes verzekerd.

Na anderhalve dag ploeteren zijn we dus weer omgedraaid, en met de zeilen uitgeboomd teruggevaren.

Iedereen blij, want er kwam geen hapje of slokje meer binnen, en we werden steeds slapper.

De missie wordt gewoon later vervolgd, als de wind wel goed staat.

Gelukkig was onze box in  A Coruña nog vrij, en de havenmeesters zagen ons graag komen.

De vissen wilden wederom niet bijten. Zelfs met een fantastisch nieuw gefabriekte duiker hielden ze ons gewoon niet bij.

Grote golven

Anton had z´n luchtdoop met de vlucht uit Amsterdam. Erg rustig, dus dat ging goed. Hij is ook meer een zeerot dan een luchtacrobaat.
De wind blaast hier lekker door, en de golven slaan met veel schuim en gespat op de rotsen. Morgenochtend vertrekken we, eerst een beetje oost richting Franse kust, en dan overstag naar Brest, waar we toch zeker uit willen komen over een paar dagen.
Het is weer heerlijk om hier in A Coruña te zijn; zon, rioja,de tapas en paella en de stad die we al een beetje beginnen te kennen. En ze kennen ons ook nog hier in de Marina Coruña.

Yep, we gaan weer!

Dinsdag stappen we weer in het vliegtuig naar A Coruña. 
Een nieuwe crew heeft zich aangemeld; natuurlijk Captain Peter, broer Anton, vriend Robbert Jan en dekzwabber Myriam.
Op windfinder lijkt de wind niet helemaal uit de goede hoek te waaien, maar we maken ons op voor de oversteek over de Golf van Biscaye.  

Pauze

Vier weken bootleven en we zijn totaal verwilderd. Ongeschoren baarden, gerafelde  broeken, coupe windhoos etc ;-) Valt wel mee eigenlijk, we zitten inmiddels weer gewoon in Goes.
Van vier weken bootleven raak je wel aardig los van het hectische leven in Nederland. Maar opeens is het weer daar.
Met heel veel plezier denk ik terug aan onze weken aan boord. Alles wordt bepaald door de natuur: de golven, wind, eb en vloed, dag en nacht, zon en sterren, dolfijnen, de havenplaatsen met een eeuwenoude historie en de crew. Het pure leven, lekker overzichtelijk.
Carelbi ligt voor een maand afgemeerd in A Coruña en we gaan haar zo snel mogelijk weer verder naar de Zeeuwse wateren varen.
Piet, nog even wachten met die blusboot en majorettes op de boulevard, maar we komen er aan!
Tot dan is er radiostilte.

La Coruña

Niets veranderlijker dan het weer. Er staat een Noordoosten wind, dus pal tegen. We halen La Coruña niet op donderdag, en op de Golf van Biscaye woedt een N-O storm van 30-40 knopen Windkracht 7-8) ; geen lolletje om je daarin te storten.

We blijven nog een dag in Porto. Met de metro vanaf de haven een half uurtje naar het oude centrum kachelen, en daar het prachtige oude centrum verkend, en Piet gezelschap gehouden. 

Midden in de nacht, tijdens mijn wacht van 2-4 uur passeren we Cabo Finesterre. Als je het hardop uitspreekt, klinkt het een beetje als misére of finish. Meer kapen hier hebben van die welluidende namen zoals Cabo Villano (de gemene), Bahia de Morte of Cabo Sisargas. De wind waait plotseling uit een andere hoek, zeilen eruit, reven maar, zeilen weer in en een hele woeste zee. De mist die plotseling komt opzetten...nee dat zijn m'n ogen. Maar dat kan hier wel; in de zomer komt er soms mist op die een week blijft hangen met een zicht van 2 meter!! Santiago de Compostella is hier vlakbij, ik ga maar schietgebedjes doen. 

De zee komt hier aangedenderd van dieptes van een paar duizend meter,moet hier omhoog en de hoek om. Daar raakt het water aardig van in de war, en geeft akelige punten en dalen. Maar de Carelbi is een betrouwbaar schip en ligt lekker vast in de golven.

M'n vislijn staat uit, en ik word gewekt met de mededeling dat de lijn wel erg strak staat. Beet!! Ik haal de lijn binnen, en tot mijn grote verbazing hangt er een blikje tonijn aan! Nou ja zeg, de mannen wilden tonijnsalade voor lunch, maar vertrouwden heel terecht mijn viskunsten niet helemaal. Pieter en Peter vonden dat ze de natuur een handje moesten helpen, en alsmaar geen beet was eigenlijk ook wel erg sneu.

We varen eigenlijk ook veel te snel voor die arme vissen, die kunnen ons helemaal niet bijhouden. Vandaar dat ze niet bijten.

Met 10 knopen vliegen we vrijdagmiddag de haven van La Coruña binnen. Een beetje landziek als je van de boot afstapt; alles danst nog.

Porto

Op woensdag draait de wind ineens weer naar de goede hoek- oost, en we blazen met 8 knopen en een dikke windkracht 8 Porto binnen. De temperatuur is nog steeds prima, en volop zon.

Vandaag gaat Piet van boord. We zullen hem missen bij de crew; betrouwbaar, levenswijs (je komt wijzer ván de markt als dat je er naartoe gaat), en de planner. Hij heeft het reuze naar zijn zin gehad, en kijkt terug op een hele mooie reis met een goede stemming aan boord.Waar moeten we nu naar toe? Ligt daar Marokko?

Voor Peter is het aan boord elke dag Sinterklaas. Deze boot ligt werkelijk vol verrassingen in alle hoeken en gaatjes. Elke dag pakt hij een laatje of een vak uit en vindt nieuwe schatten zoals gereedschap, reserveonderdelen, etc. Er wordt ook wel flink opgeruimd, want zoveel kastjes liggen nog vol erfenissen waarvan we het doel soms volledig missen.

Het vissen is nog steeds geen succes. Vanaf Portimão heb ik een dikke vislijn uitstaan, en even na vertrek had ik echt een big fish aan de haak. Maar helaas, haakje én vis zijn eraf geschoten. Met een nieuwe haak heb ik het weer geprobeerd, en ja hoor, even later voelde het weer reuze zwaar. Weer beet. Maar nu waren zowel de nepvis van 20 cm als de haakjes van 5 cm verdwenen. Het valt heus niet mee om zo'n vis uit het water te slaan. Daarna weer een nieuwe blinker er aan gehangen van 10 cm met een flinke haak. Nu zwemt er weer een vis met zo'n haak in z'n bek, maar de vis is weg. Zou de Golf van Biscaye dan beter gaan? Bij de volgende stop zoek ik gewoon weer wat lekkers uit bij de viswinkel. Dat is hier zo prachtig uitgestald met al die mooie verse vis en ander zeefruit.

Boa tarde!

Portimão

Vrijdag Gibraltar aangedaan. Een waar belastingparadijs, vergelijkbaar met Andorra. Het stadje is vergeven van juweliers, slijterijen en andere luxe waren. De grote winkelstraat leek de Lange Vorst op zaterdag wel. De diesel was hier ook duidelijk een stuk goedkoper. Na een paar uur weer uitgechecked en richting Portugal gegaan. De wind komt nu uit het noorden, wat voor dit stuk nog goed te bezeilen is.

De Atlantische Oceaan voelt echt anders; lange golven waar je eigelijk niet zo veel van merkt. Nu maar eens een lijntje overboord zetten.

Op zondag 1e Paasdag hebben we natuurlijk een uitgebreid Paasontbijtje gedaan compleet met beschilderde eieren. De stemming is erg goed.

Nu liggen we in Portimão, een mooie haven aan de Algarve. Nu komt de tocht naar het barre noorden. Hoe is het weer daar?

Heeft de naam van dit blog nou iets met Pasen te maken? Nou zijdelings, want op Paasochtend 5 april ontdekte Jacob Roggeveen in 1722 Paaseiland. Het is een heel geïsoleerd Polynesisch eiland in de Grote Oceaan, bekend om de grote granieten sculpturen van hoofden met de ogen naar de hemel gericht. Hij was notaris in Middelburg! Maar op zoek naar Zuidland. Wie weet vinden we het nog eens.

Gibraltar

Pieters' motto 'dieselen en doorgaan' wordt direct in de praktijk gebracht. We varen op de motor met de wind recht op de boeg richting Gibraltar. Dit is op ongeveer de helft van de reis; dus daarna nog zo'n 1500 mijl te gaan. De apen zijn vanaf zee niet te zien. Ze zijn ook agressief heb ik begrepen.

Bij het aanlopen van de haven 's ochtends 8 uur heeft Piet 'God save the Queen'gezongen tijdens het hijsen van de bezoekersvlag, en wij erbij kijken met je hand op je hart. We hadden nog een mooie antieke Engelse vlag liggen.

Vissen

Voor ik aan deze reis begon heb ik een boek 'The Cruisers Handbook of Fishing' gekocht. Een nuttige aanvulling op de scheepsbibliotheek, met inspirerende plaatjes en stoere mannen. Het leek me helemaal top om tijdens het varen een lijn overboord te zetten en regelmatig een vers visje op tafel te zetten. Brammetje dump heeft een enorme collectie fishinggear, en ook de erfenis van de vorige eigenaar had de meest exotische blinkers, lijnen voor 200 kg, loodjes van wel 1 kg, grote haken etc. Dus ik heb dit vol goede moed in zee uitgezet.

Ik weet zeker dat er vis in de Middellandse Zee zit, want in elk havenplaatsje wemelt het van de vissers, viswinkels en visrestaurants. Maar helaas, bij mij willen ze niet bijten. Mijn hoop is nu gevestigd op de Atlantische Oceaan.

De vis uit de winkel staat voorlopig op het menu. Ik weet wel hoe ik dat moet klaarmaken, maar die vissen aan de haak slaan is nog een studie op zich.

Motril

Pieter Huijbregts is gisteren gearriveerd vanuit Malaga. Er is meteen weer veel leven in de brouwerij gekomen met z´n Brabantse grappen en grollen.
Meteen weer van wal gestoken en naar de volgende haven gevaren: Motril.
Dolfijnen die 's nachts voor en onder de boot door schieten; een adembenemend schouwspel. Je ziet ze als torpedo's met een lichtgevend belletjesspoor langsflitsen, en af en toe boven het water uit springen. Geweldig.
De regen viel vannacht met bakken naar beneden, terwijl we net in een vers krantje van Pieter lazen over Wilhelminadorp met 26 graden de warmste plek van Europa! Maar we hebben het tot nu toe echt super gehad hier, veel zon en de wind uit de goede hoek.

Schoon schip maken

Ibiza was leuk, maar kort. Helaas afscheid van Chris moeten nemen, die met een old chap verder ging varen van Mallorca naar Malta.

Maar zodra de oude eigenaar van boord stapte gingen we helemaal los: allerlei spullen werden opgeruimd en weggedaan. Hij had nog zo gezegd: That is so usefull, I will tell you why....
Maar nu kan het, weg ermee!! Een beetje ruimte aan dek en in de kajuit. Een beetje eigen nestgeur maken zeg maar.

Dat poetsen en schrobben (niet voor niets als dekzwabber aangemonsterd!) ging allemaal prima tot woensdag een uurtje of twee. Prachtige blauwe lucht, de wind uit het noord-n-oosten met 10-15 knopen en de Carelbi liep als een zonnetje/ melkmeisje met de zeilen uitgeboomd. De zuid-oost kust van Spanje aan stuurboord.

Windfinder had al een frontje aangegeven, maar om 5 uur blies er een stevige N-O wind van 30-38 knopen (8). Peter was de hele dag al helemaal in z'n element door alles een logische plek te geven en op te ruimen, maar nu met deze storm gingen alle zeilhandelingen toch gewoon heel relaxed en beheerst. Ik had af en toe het idee dat we een duikboot hadden, want het water en de vissen sloegen tegen de patrijspoortjes.

En een nieuwe quote: Een storm moet je uitrijden.

Zo is dat in het gewone leven, maar zeker op zee. Die storm die komt duurt een tijdje, je blijft rustig binnen zitten, af en toe ga je kijken of je nergens tegen op vaart, maar uiteindelijk gaat ie weer liggen ook. Een hele geruststelling.

Bij Cabo de Gatia werd de koers van 234° naar 270° verlegd, wat alleen ging door een stormrondje te maken. De motor startte niet. Maar goed, toen we weer op koers lagen maakten we weer behoorlijke snelheid, soms 10/12 knopen. Tijdens de nacht van woensdag op donderdag viel om een uurtje of 2 de wind weg, en de motor wilde nog steeds niet starten. We dobberden hopeloos rond, en Peter kluste een uur aan de dieselmotor, wat uiteindelijk een luchtbelletje bleek te zijn ergens. Piet hield het schip weer goed op koers, maar we kregen nu een pal NW wind 5 tegen, met regen en onweer. De vaart ging er helemaal uit. Je kunt natuurlijk niet altijd voor de wind hebben, dus een veilige haven opgezocht.

Nu liggen we in de haven van Adra, en iedereen loopt hier op z´n paasbest rond. Witte donderdag.

Aan de vlag herken je de schipper

Aan de vlag herken je de schipper.

Ik kende deze levenswijsheid niet, maar hij is waar!

De oude vlag van de Carelbi, een verstelde, gerafelde en verbleekte Engelse vlag is zaterdag vervangen door een nieuwe fris rood-wit-blauwe vlag. Een memorabel moment, door de havenautoriteiten verplicht gestelde handeling. We wilden er nog even mee wachten om Chris niet al te veel voor z'n hoofd te stoten, maar de boot staat op Peter's naam, dus dan hoort daar een Nederlandse vlag op.

Ciao Italia, Hola Espanõl!

Zondag 18 april vertrokken uit Carloforte met 15-20 knopen uit het Noorden. Echt heerlijk rustig weer op de Middellandse Zee. Op naar Ibiza: 330 zeemijlen varen, dat betekent ongeveer 2 hele dagen.

De hele Middellandse Zee lijkt vergeven van miljoenen kleine kwalletjes met een klein doorzichtig halfrond schermpje net boven het water. Nog nooit gezien, maar het zal wel een tijdelijke plaag zijn. Kwallen kunnen wel de afsluiters onder water lelijk verstoppen, maar dat gebeurt gelukkig niet.

Het zijn heel ontspannen dagen; we leven van de wachten 's nachts naar de ontbijtjes, overlopend in koffietijd, lunchtijd, theetijd, happy hour tot aan het diner. Niet echt om overspannen van te worden. De wind is echt perfect, eerst noord, later oost, en we varen met 7-8 knoopjes met de zeilen uitgeboomd alsof we een tradewind hebben. En zo voelt het ook, we laten ons meedeinen op het ritme van de zee in de stralende zon. In de verte aan stuurboord schuift Menorca voorbij en vervolgens Mallorca.

Op Ibiza stapt Chris af om verder te schipperen met een vriend vanaf Mallorca. Wij zeilen dan met een crew van 3 door: Piet, Peter en ik. In Malaga komt Pieter Huibrechts aan boord. Dat is ons volgende doel, weer ruim 300 miles varen. Maar eerst Ibiza verkennen, want er is hier weer veel te zien. Een enorme haven in ieder geval, maar een prachtige stad tegen de berg aan lacht ons toe.

Carloforte

We verlaten de haven van Messina met een mooi lopend windje, maar even buitengaats trekt de wind toch aan tot 30-35 knopen recht op de neus, pal west dus. Het water begint weer lekker te kolken, en het is zoals Scylla en Odysseus al zeiden; in de Straat van Messina kan het aardig spoken. We besluiten om een luwe baai in te duiken bij Milazzo, Sicilië, en wachten tot de storm voorbij is en de wind gedraaid. We liggen voor anker pal voor een prachtig vestingstadje. De vestingmuren zijn ´s avonds prachtig verlicht in de Italiaanse driekleur. Tot donderdagochtend 0.30 uur, toen draaide de wind opeens naar noord, halen we het anker op en hijsen de zeilen. De tocht gaat verder, en de wind blijft lekker doorblazen.

Om de buurt wachten draaien om passerende schepen in de gaten te houden en de zeilen bij te stellen. Heerlijk rustig om zo 's nachts met een mijnwerkerslampje op je hoofd aan dek te zijn en een beetje te lezen en thee te drinken. Sicilië is echt veel groter dan ik dacht; pas 20 uur later zijn we het voorbij met een snelheid van ongeveer 6 knopen. De Thyrreense Zee ligt voor ons en af en toe duiken de dolfijnen op en houden ons een tijdje gezelschap met hun vrolijke duikspel. Hier landt ook onze verstekeling de postduif. Doodmoe zit hij in een hoekje van het achterdek uit te rusten van zijn vlucht van wie weet waar naar waar. Mee naar Sardinië in ieder geval. Af en toe vliegt hij een rondje maar landt weer, duidelijk de weg kwijt.

De oude eigenaar wil de zaken nog wel steeds in de hand houden en af en toe krijgen we een uitbrander omdat het niet zo gaat als hij al eeuwenlang gedaan heeft.

De wind is gedraaid van zuid naar noord en de motor is al weer een tijdje aan het snorren. Opeens zwemt er een zeeschildpad voorbij! Een schild van 40 cm doorsnede en rustig voortcrawlend. 5 uur happy hour, en we hebben Chris leren klaverjassen. Meteen wint hij de boom met Peter; ik hou het op ´beginnersluck´.

Vrijdagavond na het eten de overgebleven pasta á la Carelbi overboord gezet, en je raadt nooit wat daar op af komt; een walvis! Eerst horen we een blazend geluid, zien een fonteintje, en daar duikt deze reus heel traag op, op 10 meter afstand met een enorme vin en rug! Opwinding alom; die komen toch bijna nooit de Mediterrannee op? Maar het is er echt één, even later zijn we hem voorbij maar zien we hem nog een keer boven water glijden. Een tijd lang turen we de zee af, maar hij is ondergedoken. Het is hier 1600 meter diep, dus die zal wel even wegblijven.

Na een prachtige rustige zonsondergang met zicht op Sardinië trekt de wind toch weer aan uit N tot ruim 20 knopen en we blazen met een gangetje van ruim 8 knopen naar het westen.

Zaterdagochtend lopen we Carloforte op Isola di San Pietro binnen, een prachtige haven aan de zuid-west kant van Sardinië. Op naar de verse Pane, Dolce en Capuccino.

Inslingeren

Maandagochtend hebben we het ruime sop gekozen vanuit Preveza. Heerlijk rustig weer, strakblauwe lucht en de wind vanuit de goede hoek NW in de zeilen. De crew is nu voltallig aan boord: 3 ervaren zeerotten; Piet Cas, vaart al z'n leven lang, Chris Smith, de oude eigenaar, kent het schip en de wateren hier als z'n broekzak, Peter de nieuwe kapitein, ook  zeer ervaren, en dan ik, een novice, maar goed als dekzwabber. In de loop van de dag trekt de wind behoorlijk aan, 30 knopen waren voorspeld. Maar als snel blaast er een storm van 40 knopen, ongeveer windkracht 8. Alles had ik gedaan om dit te voorkomen; speciale bandjes om m'n polsen met acupunctuurdrukpunten, vitamine Zee (4x 500mg vit C zou zeer goed helpen) en nog zo'n oranje pilletje. Maar natuurlijk hielp niets, ik lag al gauw groen en geel in een kooi. Maar na 12 uur varen was het gewoon over en was iedereen goed ingeslingerd. De volgende ochtend begon de wind pas af te nemen en rolden we niet meer over de huizenhoge golven. De motor ging rond het middaguur aan, en aan het eind van de middag lag de Ionische zee er als een oliefilmpje bij. De dolfijnen doken op! Echt geweldig om deze sierlijke zoogdieren voor de boot uit te zien spelen en opduiken.
De sfeer is opperbest en de Carelbi gedraagt zich goed. Nu een paar uur in de haven van Messina. De bestemming voor de komende dag is de zuidkust van Sardinië.
We hebben de oude PSD veerboten van Vlissingen-Breskens en Kruiningen-Perkpolder gespot. Ze zijn een beetje roestiger geworden.
De weersvoorspellingen zijn goed: Noorden wind 5-10 knopen en een lekker zonnetje. Ciao!!! 

Preveza Marine

Na een paar dagen in hogere sferen geleefd te hebben, liggen we nu lekker te wiegen in het water met een windje 3/4. Elke middag begint het hier heel hard te waaien, maar ´s nachts en ´s ochtends is het heel rustig.
De boot stond op een bok op de werf en we moesten steeds een 6 meter hoog laddertje opklimmen om in ons huisje te komen en ´s nachts weer afdalen om naar het toilethok te gaan. Maar gisteren is er een takelinstallatie rond Carelbi gezet en is ze het water ingerold. Reuze spannend om zo´n gevaarte van bijna 30 ton voort te zien rollen. Maar daarna kon de champagne van Piet open!
Piet is vrijdag gearriveerd en had weer heerlijk verse krantjes bij zich, en z´n opgewekte humor bracht weer veel plezier. Zaterdag is nog hard aan Carelbi gepoetst, zodat ze nu glimmend voor de promenade van Preveza ligt, en ik over kon steken naar dit terras om op het netwerk te kunnen. Echt heel vervelend natuurlijk, verplicht ouzo drinken. En aangezien het erg ongezellig is om alleen wat te gaan drinken zitten we hier dus bij het op z´n zondags geklede Griekse publiek. Het weer is fantastisch; een graadje of 22 en een strakblauwe lucht. De startaccu gaf nog wel problemen, die was veel te licht en te oud voor de motor. Inmiddels heeft Peter een reserve accu parallel  geschakeld en doet alles het weer. De boot ligt echt vol met reserve-onderdelen; Jos Boone zou z'n vingers aflikken! Gisteren kwam het toplicht gebroken naar beneden, maar ergens vanonder kwam er gewoon een nieuw tevoorschijn. 

Ja soe!

Oftewel ´Hallo´ in het Grieks. Vandaag vroeg opgestaan om het vliegtuig om 7 u op Schiphol te halen. Aansluitend twee bustochten van 1 en 6 uur en vanavond om half acht in Prevesa aangekomen. Wel heel leuk om door het Griekse land te toeren; veel bloeiende Mimosa, eucalyptusbomen, rijpe sinaasappelen en citroenen aan de bomen, kuddes schapen die de weg oversteken etc. Maar daar gaat de droom van zwoele avonden; gewoon keiharde regen hier! Wel een hele hippe tent bezocht vol Grieken en lekker Souvlakie gegeten. Nu ingelogd op het hotelnetwerk van Preveza City Hotel en morgen gaan we kijken hoe de Carelbi er bij staat op de kant. Kalieniegta= welterusten!!

Nog zoveel te doen...

Je denkt dat je alles heel relaxed kan achterlaten, maar dat valt natuurlijk niet mee. Gisteren de vernissage in Restaurant Margarita, de fam op bezoek en een heus Captain's diner geserveerd in de stralende zon, maar de komende drie dagen staan gewoon in het teken van keihard doorwerken om alles voor een maandje af te ronden.
Heb ik iedereen wel alles opgestuurd en besteld en moet ik nog iemand bellen? Behoorlijk hectisch dus.
Ik zal blij zijn als we in het vliegtuig zitten woensdagochtend. Iets vergeten? Jammer dan, dat komt over een maandje wel weer.

Nog 2 weken....

Nog 2 weken te gaan en dan vliegen we naar Athene. Peter heeft al van alles geregeld; verzekering, inklaren, vaarbewijzen op mooie pasjes met veel stempels etc. Nu gaan we een lijst maken met wat we daar allemaal nog moeten doen en pakken. Dat Grieks lijkt me de grootste uitdaging, dat kan ik niet lezen! De Carelbi staat nog op de kant en wordt in de anti-fouling gezet.

Het prille begin....

Een ijzige wind waait over de Zeeuwse vlaktes. Wat is er dan mooier om weg te dromen naar mooie warme bestemmingen over rollende golven, bolle zeilen en verse vissen aan de haak?
Nog tien weken te gaan en dan gaan we de Carelbi, een Oyster 53 uit 1988, ophalen in Preveza, Griekenland.