Carloforte

We verlaten de haven van Messina met een mooi lopend windje, maar even buitengaats trekt de wind toch aan tot 30-35 knopen recht op de neus, pal west dus. Het water begint weer lekker te kolken, en het is zoals Scylla en Odysseus al zeiden; in de Straat van Messina kan het aardig spoken. We besluiten om een luwe baai in te duiken bij Milazzo, Sicilië, en wachten tot de storm voorbij is en de wind gedraaid. We liggen voor anker pal voor een prachtig vestingstadje. De vestingmuren zijn ´s avonds prachtig verlicht in de Italiaanse driekleur. Tot donderdagochtend 0.30 uur, toen draaide de wind opeens naar noord, halen we het anker op en hijsen de zeilen. De tocht gaat verder, en de wind blijft lekker doorblazen.

Om de buurt wachten draaien om passerende schepen in de gaten te houden en de zeilen bij te stellen. Heerlijk rustig om zo 's nachts met een mijnwerkerslampje op je hoofd aan dek te zijn en een beetje te lezen en thee te drinken. Sicilië is echt veel groter dan ik dacht; pas 20 uur later zijn we het voorbij met een snelheid van ongeveer 6 knopen. De Thyrreense Zee ligt voor ons en af en toe duiken de dolfijnen op en houden ons een tijdje gezelschap met hun vrolijke duikspel. Hier landt ook onze verstekeling de postduif. Doodmoe zit hij in een hoekje van het achterdek uit te rusten van zijn vlucht van wie weet waar naar waar. Mee naar Sardinië in ieder geval. Af en toe vliegt hij een rondje maar landt weer, duidelijk de weg kwijt.

De oude eigenaar wil de zaken nog wel steeds in de hand houden en af en toe krijgen we een uitbrander omdat het niet zo gaat als hij al eeuwenlang gedaan heeft.

De wind is gedraaid van zuid naar noord en de motor is al weer een tijdje aan het snorren. Opeens zwemt er een zeeschildpad voorbij! Een schild van 40 cm doorsnede en rustig voortcrawlend. 5 uur happy hour, en we hebben Chris leren klaverjassen. Meteen wint hij de boom met Peter; ik hou het op ´beginnersluck´.

Vrijdagavond na het eten de overgebleven pasta á la Carelbi overboord gezet, en je raadt nooit wat daar op af komt; een walvis! Eerst horen we een blazend geluid, zien een fonteintje, en daar duikt deze reus heel traag op, op 10 meter afstand met een enorme vin en rug! Opwinding alom; die komen toch bijna nooit de Mediterrannee op? Maar het is er echt één, even later zijn we hem voorbij maar zien we hem nog een keer boven water glijden. Een tijd lang turen we de zee af, maar hij is ondergedoken. Het is hier 1600 meter diep, dus die zal wel even wegblijven.

Na een prachtige rustige zonsondergang met zicht op Sardinië trekt de wind toch weer aan uit N tot ruim 20 knopen en we blazen met een gangetje van ruim 8 knopen naar het westen.

Zaterdagochtend lopen we Carloforte op Isola di San Pietro binnen, een prachtige haven aan de zuid-west kant van Sardinië. Op naar de verse Pane, Dolce en Capuccino.