Aan de vlag herken je de schipper.
Ik kende deze levenswijsheid niet, maar hij is waar!
De oude vlag van de Carelbi, een verstelde, gerafelde en verbleekte Engelse vlag is zaterdag vervangen door een nieuwe fris rood-wit-blauwe vlag. Een memorabel moment, door de havenautoriteiten verplicht gestelde handeling. We wilden er nog even mee wachten om Chris niet al te veel voor z'n hoofd te stoten, maar de boot staat op Peter's naam, dus dan hoort daar een Nederlandse vlag op.
Ciao Italia, Hola Espanõl!
Zondag 18 april vertrokken uit Carloforte met 15-20 knopen uit het Noorden. Echt heerlijk rustig weer op de Middellandse Zee. Op naar Ibiza: 330 zeemijlen varen, dat betekent ongeveer 2 hele dagen.
De hele Middellandse Zee lijkt vergeven van miljoenen kleine kwalletjes met een klein doorzichtig halfrond schermpje net boven het water. Nog nooit gezien, maar het zal wel een tijdelijke plaag zijn. Kwallen kunnen wel de afsluiters onder water lelijk verstoppen, maar dat gebeurt gelukkig niet.
Het zijn heel ontspannen dagen; we leven van de wachten 's nachts naar de ontbijtjes, overlopend in koffietijd, lunchtijd, theetijd, happy hour tot aan het diner. Niet echt om overspannen van te worden. De wind is echt perfect, eerst noord, later oost, en we varen met 7-8 knoopjes met de zeilen uitgeboomd alsof we een tradewind hebben. En zo voelt het ook, we laten ons meedeinen op het ritme van de zee in de stralende zon. In de verte aan stuurboord schuift Menorca voorbij en vervolgens Mallorca.
Op Ibiza stapt Chris af om verder te schipperen met een vriend vanaf Mallorca. Wij zeilen dan met een crew van 3 door: Piet, Peter en ik. In Malaga komt Pieter Huibrechts aan boord. Dat is ons volgende doel, weer ruim 300 miles varen. Maar eerst Ibiza verkennen, want er is hier weer veel te zien. Een enorme haven in ieder geval, maar een prachtige stad tegen de berg aan lacht ons toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.